ασκόπευτος

-η, -ο (AM ἀσκόπευτος, -ον) [σκοπεύω]

Ι. νεοελλ.

1. αυτός που γίνεται χωρίς συγκεκριμένο σκοπό ή πρόθεση

2. ο αστόχαστος, ο απερίσκεπτος|| αρχ. εκείνος τον οποίο δεν επιδιώκει κανείς, ο ανεπιθύμητος. II. επίρρ. (μσν.νεοελλ.) ασκόπευτα

χωρίς προηγούμενη εξέταση («εκεί που πας ασκόπευτα»).